Vanmiddag nam Corstiaan Kleijwegt afscheid als burgemeester van Hellevoetsluis. Als nestor van de gemeenteraad sprak Jan hem toe. Hieronder staat de tekst van zijn speech.

Hoog ligt de wallenpracht
Laag de kademuur
Er tussendoor loopt Corstiaan
Nog vol van vestingvuur

Geachte heer Kleijwegt, geachte toehoorders, beste Corstiaan,

Als nestor heb ik de eer om jou toe te mogen spreken namens de gemeenteraad van Hellevoetsluis. We kennen elkaar al veel langer dan menigeen denkt, maar dat is een geheim dat alleen jij kunt onthullen. Als burgemeester van Hellevoetsluis kwam je in de zomer, de zomer van 2001. Vanaf die eerste dag was jouw motivatie duidelijk: jouw liefde voor het openbaar bestuur, gecombineerd met jouw liefde voor zee en zeilen. Of samengevat: jouw verliefdheid op Hellevoetsluis. Toen al.

In die verliefdheid kon je soms doorslaan. In jouw installatierede noemde je de vuurtoren van Hellevoetsluis de oudste vuurtoren van Nederland. Alsof het de Brandaris was. En je wilde laten zien hoe ingeburgerd je al was. Want je had al door dat onze inwoners zich geen Hellevoetsluizenaren of Hellevoetsluizers noemen (we hebben niks met die sluis). Maar in plaats van HELlevoeters noemde je ons HelleVOEter, tot vijf keer toe. HelleVOEter, dat werkte op de lachspieren. Iemand moet je daar toen op attent hebben gemaakt, want kort daarna hoorde ik je wel de juiste klemtoon gebruiken.

Ten tijde van jouw komst werd het dualisme ingevoerd in de gemeenteraden. Dat ging niet overal van harte, ook in Hellevoetsluis. Jij hebt altijd zichtbaar moeite gehouden met de dubbele pet van de burgemeester. Wanneer dan de voorzitter van de raad zich richtte tot de voorzitter van het college (de één zittend achter de hamer, de ander vanaf het spreekgestoelte) moest ik soms denken aan de typetjes van Toon Hermans. Tegelijkertijd kunnen we ook constateren dat inmiddels het dualisme flink gevorderd is in Hellevoetsluis; als je dat tenminste kunt afmeten aan de mate van eigenwijsheid van de raad.
Want met die eigenwijsheid zit het wel goed. Daar hadden we jou niet voor nodig. Hoewel… jij stond toe dat het debat plaatsvond op het scherp van de snede, maar dat mocht niet ten koste gaan van de persoonlijke verhoudingen. Daar investeerde jij in.

Je bent er bijna altijd in geslaagd om boven de partijen te blijven staan. Als diplomaat, maar ook als politicus. Dat moet voor jou als overtuigd sociaaldemocraat niet altijd gemakkelijk zijn geweest. Bijvoorbeeld in de afgelopen jaren toen je voorzitter was van een ronduit rechts college. Als professional en als democraat zul je zeggen dat daar niks mis mee is (het is immers de wil van de HelleVOEters), maar inwendig moet het af en toe toch gekriebeld hebben.
De enige plek waar jij onverbloemd uitkwam voor jouw achtergrond was de Stadsregio, waar je nota bene fractievoorzitter van de PvdA werd. Tot grote verrassing van menig raadslid dat jou gekozen had…

Natuurlijk waren er dieptepunten. Soms moest je dat machteloos ondergaan, zoals het verloren gaan van het marinehospitaal. En soms knokte je er tegen. Waarschijnlijk de vervelendste periode was toen je de droogdokportefeuille in handen kreeg. Een les uit jouw Sliedrechtse tijd was dat je een burgemeester niet moet opzadelen met politiek gevoelige portefeuilles. En toch overkwam het je. Je stelde een onafhankelijk forensisch onderzoek in, je ging diep door het stof en toch kreeg je een motie van afkeuring aan je broek. Die werd weliswaar net niet aangenomen, maar het heeft ongetwijfeld een litteken achtergelaten.

De hoogtepunten uit jouw burgemeesterschap zijn toch wel de versterking van het veiligheidsbeleid en de opleving van De Vesting van Hellevoetsluis. Na jaren van verwaarlozing was jij de regisseur die de kwaliteiten van De Vesting weer zichtbaar maakte. Afgelopen dinsdag werd letterlijk en figuurlijk de kroon op dat werk gezet.

En dat koninklijke was ook tekenend voor jouw burgemeesterschap. Op jouw initiatief ontstond in Hellevoetsluis een Oranje-aubade en een echte jaarlijkse lintjesregen.

Wat veel mensen niet beseffen is wat die afgelopen jaren hebben betekend voor jouw privéleven. Altijd te kijk in dat glazen huis en dag en nacht beschikbaar. Wat dat betreft mag je je gelukkig prijzen met jouw thuisbasis. Hellevoetsluis kent weliswaar niet de functie van onbezoldigd burgemeesterspartner, maar het was voor jou van onbeschrijflijk belang dat Corrie er altijd was, ook dag en nacht.

Je kwam in de zomer, je gáát nu ook in de zomer. Vandaag rond je jouw bestuurlijke driehoek af:  Velsen – Sliedrecht – Hellevoetsluis (van Dudok via bagger naar droogdok).
Die eigenwijze gemeenteraad heeft er voor gezorgd dat jij misschien zelfs wel de laatste Kroonbenoemde burgemeester was van wat nu nog de gemeente Hellevoetsluis is. In de komende maanden moet duidelijk worden wat de bestuurlijke toekomst brengt. Niet dat daardoor de werkelijkheid verandert; die wallenpracht en die kademuur blijven er gewoon. Mede dankzij jou. Met veel of weinig bomen…

“Kijk, daar loopt Corstiaan Kleijwegt. Die was hier ooit burgemeester. Nog zo’n benoemde, weetjewel. Hij kon toen nog met z’n 65e met pensioen. Dat heeft ie toen gedaan. Ja, zei ie, dan hoef ik mijn zomervakantie met de boot niet al na 6 weken af te breken. Op hoge leeftijd heeft hij het genot van het twitteren nog ontdekt. Hij is hier samen met z’n vrouw gewoon blijven wonen. Zo werd ie toch een echte Hellevoeter.”

Corstiaan, namens alle raadsleden: bedankt!